Οι τελευταίες εξελίξεις στην Τουρκία επιβεβαιώνουν ότι, αντί για κράτος δικαίου, έχει εγκαθιδρυθεί ένα αυταρχικό καθεστώς που λειτουργεί υπό τη σκέπη του Ταγίπ Ερντογάν. Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η ελευθερία του Τύπου και τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών υπονομεύονται συστηματικά, με διώξεις αντιφρονούντων, καταστολή διαδηλώσεων και φίμωση κάθε ανεξάρτητης φωνής.
Παρά την καταστολή, οι δρόμοι της Τουρκίας γεμίζουν με διαδηλωτές που απαιτούν δημοκρατία και ελευθερία. Ο λαός αντιστέκεται, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα ότι η αυταρχικότητα δεν θα περάσει αμαχητί. Αντί απαντήσεων, το καθεστώς χρησιμοποιεί βία για να καταστείλει τις διαδηλώσεις και συκοφαντεί όσους συμμετέχουν, κατηγορώντας τους ότι επιδιώκουν να διαταράξουν την ειρήνη του έθνους. Τα επιχειρήματα αυτά είναι γνωστά – αποτελούν πάγια τακτική κάθε εξουσίας που φοβάται τη φωνή του λαού.
Την ώρα που η δημοκρατία δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα στη γειτονική μας χώρα, τίθεται ένα κρίσιμο ερώτημα: Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παρέμβει επιτέλους ή θα συνεχίσει να κάνει τα στραβά μάτια, βάζοντας τα οικονομικά συμφέροντα πάνω από τις αρχές που διακηρύσσει ότι υπηρετεί; Η ανοχή απέναντι στον αυταρχισμό και η σιωπηρή αποδοχή του «κράτους Ερντογάν» δεν συνάδουν με τις θεμελιώδεις αξίες της ΕΕ.
Απαιτούμε από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να λάβουν σαφή θέση απέναντι στις αυθαιρεσίες του καθεστώτος Ερντογάν. Η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμα ούτε να υποτάσσονται σε business deals και γεωπολιτικές σκοπιμότητες.